شمعها زبن انجمن بی صرفه تازان رفته اند

هر طرف سر بر هوا سوی گریبان رفته اند

آشنایی با قماش بوی پیراهن کراست

کاروانها با نگاه پیر کنعان رفته اند

حسن یکتایی تو از وحشی نگاهان دم مزن

از سواد غیرت لیلی غزالان رفته اند

خاک صحرای محبت نر گسستان نقش پاست

مفت چشم ماکزین ده خو ش نگاهان رفته اند

پان رفتار نفس جز دست بر هم سوده نیست

رفته ها یکسر ازین وادی پشیمان رفته اند

صبح محشر کی دمد تا چشم عبرت واکنیم

خوابناکان در خم دیوار مژگان رفته اند

ابله شاید به داد هرزه جولانی رسد

تاگهر این موجها افتان و خیزان رفته ا ند

کیست با پیکان دلدوز قضاگردد طرف

چون سخن تا رفته اند از لب پریشان رفته اند

بزم امکان یک سحر پروانهٔ فرصت نداشت

شمعها در داغ خوابیدند و یاران رفته اند

کس ازین حرمان سرا با ساز جمعیت نرفت

چون سخن تا رفته اند از لب پریشان رفته اند

حرص راگفتم به پری قطع کن تارامید

گفت دندانها پی آوردن نان رفته اند

خامهٔ مژگان تر بیدل نکرد ایجاد خلق

رنگها از کلک نقاش اشک ریزان رفته اند